Wolność twórcza i przestrzeń
do eksperymentowania

Pole do eksperymentu jest zdecydowanie bardziej widoczne w podejściu niezależnym i jest odbierane również jako esencja Independent Type – przy założeniu, że może być ono zależne od odpowiednio dużej wolności twórczej w danym projekcie, odpowiedniego czasu i zabezpieczenia środków finansowych pozwalających na spokojny byt projektanta.

Projektanci biorący udział w badaniach opisywali wolność twórczą w procesie projektowym jako możliwość realizowania projektów takich, jak chcą (według własnych założeń), w czasie, jaki uważają za słuszny. Owa wolność jest nierozerwalnie związana z pewnymi aspektami pozostającymi poza projektowaniem, a są nimi: wydawanie, dystrybucja i promocja krojów. Są to oddzielne elementy działalności projektanta/małego wydawnictwa i wiążą się z konkretnymi zadaniami. W związku z tym jednoosobowa działalność nieograniczona na wielu polach jest równoznaczna z wykonywaniem większej liczby zadań. Taka sytuacja wymaga od projektantów dużej samodyscypliny oraz zdolności organizacji własnego czasu.

Patrząc z perspektywy kreatywnej, projektanci pozwalają sobie na pewną wolność twórczą/projektową, którą widzą w eksperymentach związanych z formą krojów pism i sposobem ich przedstawienia szerokiemu odbiorcy lub w projektach literniczych niezwiązanych stricte z projektowaniem krojów (branding, lettering, kaligrafia, typoaktywizm).

Jedni projektanci, wykorzystując drogę wolności, czują się spełnieni, a inni z poczucia braku granic czują niedosyt. Uczucie niedosytu prowadzi ich do szukania odskoczni od projektów krojów. Większość projektantów uważa, że pole do eksperymentu w samej dziedzinie jest szerokie i jest ono bardziej widoczne w niezależnym podejściu do projektowania krojów. Za wolność i zarazem jej ograniczenie należy uznać podejmowanie możliwie samodzielnych decyzji o swoich projektach dotyczących np. czasu ich trwania, rodzaju projektów, ich funkcji czy formy.